صعود به قله دماوند(جبهه شمال شرقی)

گزارش صعود به قله دماوند – جبهه شمال شرقی
تاریخ: ۳۱ مرداد ۱۴۰۳
سرپرست: آقای علی علیزاده
مربیان:آقای مهدی خطیبی و آقای مهدی حمیدی
ناوبری:آقای هادی امیدی فر
تعداد اعضا: ۱۵ نفر
آخرین روزهای مرداد، فرصتی بود برای تجربه یک صعود بینظیر به قله دماوند از جبهه شمال شرقی. تیم ۱۵ نفره ما راهی این برنامه شد. این سفر نه تنها یک صعود فنی، بلکه فرصتی برای تجربه همبستگی و ثبت خاطراتی ماندگار بود.
صبح روز بعد از رسیدن به روستای ناندل، ساعت ۶ با نیسان به سمت گوسفندسرا حرکت کردیم. مسیر خاکی و پر پیچ و خم بود، اما انرژی و هیجان تیم، سختی راه را کمتر میکرد. پس از پیاده شدن، صعود را آغاز کردیم و ساعت ۲ عصر به سبزه لش رسیدیم. آنجا چادرها را برپا کردیم و با یک شام ساده اما دلچسب، شب را در آرامش کوهستان گذراندیم.
ساعت ۳ بامداد بیدار شدیم. هوای خنک صبحگاهی، چای داغ و صبحانه سبک حال و هوای خاصی داشت. ساعت ۴ شروع حرکت بود و حدود ساعت ۵ به تخت فریدون رسیدیم. مسیر پر از برف و یخ بود که زیبایی و البته چالش خودش را داشت.
در ارتفاع ۵۱۰۰ متری، به کوهنوردی برخوردیم که در یخچال عروسکها گرفتار شده بود. شرایط بسیار خطرناک بود و هر لحظه امکان سقوط وجود داشت. تیم بدون درنگ اقدام کرد؛ با استفاده از طنابچههای انفرادی، کارگاه طبیعی ایجاد شد. یکی از مربیان تیم به سرعت خود را به مصدوم رساند و پس از اتصال طناب، کوهنورد به نقطهای امن منتقل شد. این لحظه، یکی از بخشهای تأثیرگذار و حیاتی این برنامه بود که بار دیگر اهمیت همکاری و مهارتهای فنی در کوهنوردی را به ما یادآوری کرد.
بعد از این اتفاق، با روحیهای قویتر مسیر را ادامه دادیم و ساعت ۲ بعد از ظهر به قله رسیدیم. شرایط جوی به سرعت تغییر کرد و بارش برف آغاز شد. به همین دلیل، تصمیم گرفتیم سریعاً ارتفاع کم کنیم. ساعت ۷:۳۰ عصر دوباره به سبزه لش برگشتیم و با استراحت شبانه، آماده بازگشت شدیم.
صبح روز بعد، از سبزه لش به سمت ناندل حرکت کردیم و پس از آن، برای رفع خستگی راهی آبگرم لاریجان شدیم. ساعتی را در آبگرم سپری کردیم که بهترین پاداش پس از این صعود چالشبرانگیز بود. بعد از آن، به سمت تربت حیدریه بازگشته و این برنامه به پایان رسید
این صعود، ترکیبی از زیبایی طبیعت، چالشهای مسیر و همکاری تیمی بود. عملیات نجات در ارتفاع ۵۱۰۰ متری، لحظهای از تعهد و همدلی را برای همه ما رقم زد. در نهایت، خاطرات این صعود و لحظات سپریشده در دل کوهستان برای همه اعضای تیم ماندگار خواهد بود.